در صنعت کابل، پلی‌اتیلن به عنوان عایق کابل استفاده می‌شود اما به عنوان ماده‌ی ترموپلاستیک، محدودیت‌هایی دارد. کراسلینک پلی‌اتیلن باعث بهبود خواص دما بالای پلیمر می‌شود. اتصال عرضی یا همان کراسلینکینگ باعث عدم حرکت مولکول‌ها نسبت به یکدیگر در دمای بالا می‌شود.
XLPE توانایی نفوذپذیری کمی دارد و در برابر آب مقاوم می‌باشد. غالباً برای‌کابل های XLPE از پلی‌اتیلن LDPE استفاده می‌شود. این کابل‌ها تا دمای 140 درجه‌ی سانتی‌گراد را می‌توانند تحمل کنند و دارای خواص دی‌الکتریک عالی هستند و از آن‌ها بسته به گرید تولیدی می‌توان برای ولتاژ متوسط 10 تا 50 کیلوولت AC و کابل‌های ولتاژ بالا تا 380 کیلوولت ولتاژ AC استفاده کرد. در طی فرایند کراسلینکینگ، شاخص جریان مذاب و درصد ازدیاد طول کششی کاهش و مقاومت در برابر استرس محیطی و مقاومت در برابر ضربه افزایش می‌یابد.
بررسی فنی
برای ساخت XLPE دو راه صنعتی وجود دارد:
- استفاده از روش سیلان برای کابل‌های 10 کیلوولت و پایین‌تر
- استفاده از روش پروکساید برای کابل‌های 35 کیلوولت و پایین‌تر
فرمول اصلی XLPE پایه‌ی سیلان:
روش‌های متفاوتی برای تولید به کمک سیلان وجود دارند. یکی از روش‌های بسیار متداول که تجهیزات ساده‌تری نیاز دارد، روش معروف به Sioplas است. این روش بر پایه‌ی ایجاد گرانول‌های پلی‌اتیلن گرفت شده با سیلان، ترکیب آن با کامپاند کاتالیزور و در نهایت کراسلینک کردن با رطوبت است. گرانول‌های گرفت شده در صورت رطوبت‌زدایی می‌توانند تا چند ماه کارایی خود را حفظ کنند. این فرایند، دوشاخه‌ی اصلی A (ماده‌ی اصلی) و B (مستربچ کاتالیزور) دارد که در نهایت با نسبت 95 به 5 در یک اکسترودر استاندارد ترکیب می‌شوند.
شرکت تیتانیوم صنعت شریف در حال حاضر پس از عقد قرارداد تحقیق و توسعه با شرکت آمیزه‌های پلیمری ابرکوه، در حال طراحی فرایند بهینه‌ی تولید این محصول با روش سیلان است.